Αναφορικά με την ακριβώς από κάτω ανάρτηση, το μόνο που έχω να πω είναι ότι τελικά θα πρέπει όλοι μας να προσπαθούμε να ζούμε τη κάθε μας μέρα σε όλο της το μεγαλείο+να είμαστε χαρούμενοι που ξυπνάμε το πρωί+μας δόθηκε η ευκαιρία να ζήσουμε άλλη μια μέρα.

Αυτά, γιατί είναι καλοκαίρι, κάνει ζέστη+οι διαθέσεις είναι διαφορετικές.

Γρήγορη ανάρτηση

Σήμερα ήμουν στο τελευταίο αντίο στον αδερφό ενός πολύ καλού μου φίλου, στον οποίο μάλιστα έχω αφιερώσει το δεύτερο post αυτού εδώ του blog.
Περισσότερα αύριο γιατί τώρα θα βγούμε η παρέα για να τον δούμε μετά το δύσκολο απογευματινό αντίο.

g 4 george, σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τις οδηγίες. (Το "so what if I did?" ισχύει σαν ερώτηση.)

Τις τελευταίες μέρες, κυρίως λόγω της ζέστης, σκεφτόμουν ότι αφού μένω που μένω στα Νότια προάστια της Αθήνας+αφού έχω που έχω χρόνο σχεδόν όλα τα πρωινά τις καθημερινές θα μπορούσα να πάω για κανένα μπανάκι στη θάλασσα (γιατί για το Σ/Κ ούτε λόγος, εγώ+η μισή Αθήνα παρέα. +λέω η μισή γιατί η υπόλοιπη είναι στις ανατολικές παραλίες!)

Το πρόβλημα που προκύπτει είναι ότι δεν θέλω να πηγαίνω για μπάνιο με το ρολόι στο χέρι.

Δηλαδή, δεν μου αρέσει να μπαίνω στη θάλασσα+να πρέπει να είμαι με τη σκέψη ότι πρέπει να βγω εν καιρό για να προλάβω να στεγνώσω, αφού κάνω ντους να φύγει το αλάτι από πάνω μου, να πάω σπίτι, να κάνω ντους (κανονικό με τα σαμπουάν του, τα shower gel του κ.λ.π.), να φάω ένα πιάτο φαί+να είμαι κατά τις 16.00 με 16.30 στη δουλειά. (Όχι δεν είμαι νυχτοφύλακας, πρακτορείο ΟΠΑΠ έχω. Ξέρω, ξέρω! Θα πείτε τώρα ότι υπάρχουν άλλοι πράκτορες που είναι κάθε μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ σερί+ότι δεν δικαιούμαι να γκρινιάζω. Άδικο δεν έχετε!)

Στο θέμα μας τώρα:

+άντε+πήγα!

+άντε+συμβιβάζομαι με το άγχος του ρολογιού (κομματάκι αδύνατον αλλά, 4the sake of the argument, ας πούμε ότι συμβιβάζομαι), που να πας για μια (οργανωμένη όμως έτσι;) βουτιά+να φύγεις;

Στις πλαζ της Βούλας, στα Αστέρια, στη Βουλιαγμένη, στον Αστέρα+στη Βάρκιζα πρέπει να πληρώσεις είσοδο (+εντάξει να την πληρώσω αλλά όχι για να πάω στις 10.00+ να φύγω 2-3 ώρες μετά με το άγχος αν θα προλάβω. Να το ευχαριστηθώ βρε παιδί μου, να λιαστώ στη ξαπλώστρα -ή όχι, δεν με χαλάει+να απλώσω πετσέτα στη άμμο-, να πιω την παγωμένη μπυρίτσα μου, να πιω+το daquiri ή τη μαργαρίτα μου μετά, να είναι ανθρώπινα τέλος πάντων).

Στις ελεύθερες παραλίες πας+δεν ξέρεις πάνω σε τι θα απλώσεις την πετσέτα σου.
Σε πέτρες θα είναι; σε πίσσα; σε σκουπίδια; σε αποτσίγαρα (τώρα αυτά τα δύο τα σκέφτομαι+εξοργίζομαι! Γιατί ρε μεγάλε πετάς τη γόπα+το σκουπίδι σου στο μεγάλο τασάκι; εγώ δηλαδή που τις δικές μου τις γόπες+τα σκουπίδια μου τα έχω μαζεμένα+τα πετάω στον κάδο όταν φεύγω είμαι κορόιδο; Αυτό, αν υπάρχει κάδος, γιατί αν δεν υπάρχει τα έχω στο αμάξι μέχρι να βρω).


Αφήστε δε το άλλο, πιτσιρικοπαρέες που παίζουν με νεροπίστολα μεγάλης εμβέλειας,

ρακέτες με το κλασσικό τακ-τακ +ενίοτε φλαπ αν είναι βρεγμένο το μπαλάκι,

γονείς στο ρεπό τους με παιδάκια (καλά, εντάξει, αυτό είναι σχεδόν παντού - εξακρίβωση: έχετε προσέξει ότι τη σήμερον ημέρα τα ζευγάρια παντρεύονται+γίνονται γονείς σε όλο+ποιο μικρή ηλικία; Τι έγινε ρε παιδιά; ιός είναι; - ),

ηλικιωμένους/νες που τους/τις βλέπεις+δεν ξέρεις αν θα πρέπει να πανικοβληθείς για πνιγμό τώρα που είναι εκτός θάλασσας ή μετά που θα είναι εντός θάλασσας (+τελικά σου βάζουν τα γυαλιά αφού αποδεικνύονται κλάσεις ανώτεροι κολυμβητές από εσένα γιατί ε! όσο νά' ναι, έχουν φάει τη θάλασσα με το κουτάλι.
Ξέχωρα όμως τώρα από τη πλάκα, όταν τους βλέπω τους χαίρομαι αυτούς τους ανθρώπους! Μπράβο τους που ζούνε την κάθε μέρα τους όσο πιο γεμάτη μπορούν+δεν κάθονται σε 4 τοίχους να μιζεριάζουν+να γίνονται βάρος στα παιδιά τους+στους άλλους!!!)

Συν τις άλλοις, να πάω μόνος μου, να μη μπορώ να απομακρυνθώ γιατί θα πρέπει όταν μπαίνω στο νερό να έχω+το 1 μάτι στα πράγματα, (κινητό, κλειδιά αυτοκινήτου, ρούχα, backpack, πετσέτα remember?), να μη μπορώ να ευχαριστηθώ τελικά τη θάλασσα, ε! Όχι! Συγνώμη αλλά 1000 φορές να ξυπνήσω αργά στο σπίτι μου με το κλιματιστικό+την ηρεμία μου παρά όλο αυτό το τουρλουμπούκι!

Γι' αυτούς τους λόγους (+άλλους που δεν μου έρχονται αυτή τη στιγμή -όποιος βρει+άλλους παρακαλώ να συμπληρώσει-) όποτε μου έρχεται η ιδέα του πρωινού μπάνιου τις καθημερινές στη θάλασσα μου φεύγει πριν καν ακουμπήσει!

Τώρα, το ξέρω ότι θα με πείτε μίζερο, παράξενο, ιδιότροπο, περίεργο κ.λ.π. αλλά έτσι είμαι.
Τη θάλασσα θέλω να τη χαρώ με τον ήλιο, το άραγμα, τη χαλαρότητα+την ανεμελιά της.



Υ.Γ. Τώρα που το διάβασα ξανά, πολλά πράγματα θίγονται σε αυτή τη δημοσίευση (+εννοώ αυτά μέσα στις παρενθέσεις, σα να κάνω σχόλια στον εαυτό μου, δεν είναι; :-))

free hugs

Το videάκι το βρήκα στο blog της Trilian αν+το ήξερα από την ίδια καμπάνια που είχε γίνει στην Αθήνα (αρχές της Άνοιξης ήταν, αν δεν κάνω λάθος)

Σπουδαίο πράγμα η αγκαλιά τελικά!

Michael Buble-Feeling Good Music Video

Το ξέρω ότι είναι λίγο παλιό το κομμάτι αλλά εγώ το ανακάλυψα πριν από λίγο καιρό+έγινε αμέσως αγαπημένο... 'νταξ;;;
Άντε...
Υ.Γ. Όχι τόσο για το βίντεο κλιπ όσο για τους στίχους του. Αναπτερωτικοί, ναι;

Γελειώτης, γελειοτήτων, τα πάντα γελειώτης

(ας μου επιτραπεί η παράφραση)

Note 2 self...

ΧΑ...!!! Μικρέ+ανόητε που νόμιζες ότι θα περάσει έτσι εύκολα+αυτό το καλοκαίρι...!!! ΧΑ...!!!

Αμ, έλα που αλλιώς τα υπολογίζεις+αλλιώς έρχονται! +να πεις ότι δεν το ήξερες; Λάθος! Μέγα Λάθος!

Αφού ξέρεις πως κάθε φορά που θες κάτι να γίνει με τον τρόπο σου πάντα (ή σχεδόν πάντα) καταλήγει να γίνει αλλιώς+με τελείως διαφορετικά αποτελέσματα από τα αναμενόμενα.

Λες+δεν έχει ξέρεις πως όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια ο θεός βάζει τα γέλια.


(τώρα θα μου πεις εσύ: καλά ρε μεγάλε, περίμενε να πάει Σεπτέμβρης, Οκτώβρης+τα λες όλα αυτά, τι γκρινιάζεις ακόμη δεν μπήκε ο Ιούλιος; Σωστό!)

Εδώ+ένα χρόνο περίπου...

... σκέφτομαι χιλιάδες πράγματα που θέλω να ανεβάσω (τα πιο πολλά βέβαια τα έχω ξεχάσει+ας κράταγα σημείωση στο κινητό - περιττό να πω πως τις επόμενες μέρες ξέχναγα+δεν καταλάβαινα τι στο κόρακα έχω σημειώσει+τι ήθελα να πω με αυτό!- ) +χιλιάδες εικόνες, φωτογραφίες, βίντεα (Το βίντεο, Τα βίντεα, εντάξει;;; μη ξεχνιόμαστε!; Όπως λέμε Το ταξί, Τα Ταξιά, Το ασανσέρ, Τα ασανσέρια, Το στυλό, Τα στυλά κ.λ.π.! :-p)

Το θέμα είναι αλλού, διαβάζοντας τη προτελευταία καταχώρηση νιώθω σαν να έχω κοροϊδέψει εαυτόν+αλλήλους. (Τι νιώθω;;; ... που όντως έχω κοροϊδέψει! ΝΤΡΟΠΗ ΜΟΥ, ΦΤΟΥ ΜΟΥ!!!)

Πάντως, το θέμα είναι ότι δεν έγινε εσκεμμένα, απλώς (τι απλώς;;; ΚΥΡΙΩΣ!!!) υπήρξε μια αλλαγή σε επαγγελματικό επίπεδο η οποία δεν επιτρέπει+πολύ ελεύθερη έκφραση :-(

Όταν, τις περισσότερες μέρες της εβδομάδας, πρέπει να είσαι στη δουλειά από το πρωί μέχρι το βράδυ+ψιλοπαρακολουθείσαι (ξέρετε πως είναι αυτά, υποτίθεται ότι δεν τους καίγεται καρφί αλλά το μάτι εκεί! - Πως είναι στα Μ.Μ.Μ. που άθελα σου πέφτει ο μάτις στην ανοιχτή εφημερίδα του διπλανού-μπροστινού-πλαϊνού+διαβάζεις; - ε! ένα ίδιο πράγμα) από τους υπαλλήλους σου+πρέπει στο ενδιάμεσο να περάσεις δελτία από τη μηχανή του ΟΠΑΠ (ναι, είμαι πράκτορας του ΟΠΑΠ) τότε ξεχνάς οτιδήποτε θέλεις να γράψεις+το αναβάλλεις για το τέλος της μέρας.

Φτάνοντας το τέλος της μέρας όχι να γράψεις δεν έχεις όρεξη αλλά ούτε καν να γυρίσεις σπίτι σου!!!
(Τα της εμμονής -αρρώστιας- του τζόγου σε κάποια άλλα επόμενα posts)

Βέβαια, εννοείται πως με το που φτάνω σπίτι το μόνο που θέλω είναι η ησυχία+η ηρεμία μου αλλά φευ... όταν μένεις με τους γονείς σου αυτό το σενάριο είναι περίπου σαν το σενάριο του Star Wars, !!!ΕΝΤΕΛΩΣ!!! απίθανο να συμβεί εν έτη 2007!.
(Σημείωση του συγγραφέα, η μαμά Ισπανίδα, εκ Μαδρίτης, ο μπαμπάς καταυλακιώτης - Μεσσηνία-)

+εντάξει, ο μπαμπάς δεν πολυαπασχολείται παρά μόνο εργάσιμες μέρες+ώρες, η μαμά που με το που βλέπει τον κανακάρη της (εγώ είμαι αυτός, μη ξεχνιώμαστε!) θέλει να του πει όλα τα νέα της μέρας με την ΚΑΘΕ λεπτομέρεια; (αλλά όταν λέμε με τη ΚΑΘΕ λεπτομέρεια εννοώ με ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ!!! - άντε να παραλείπει τα λεπτά από την ώρα που συνέβη-)

Ξέρεις τι είναι να γυρίζεις σπίτι λίγο πριν αλλάξει το 24ωρο+να ακούς τον απολογισμό της μέρας; Όχι ξέρεις;;;
Ήμαρτον κε. Γεωργίου!

Αλλά από την άλλη, τι να της πεις; είναι όλη μέρα σπίτι μόνη+φυσικά το τηλέφωνο+η TV είναι οι μόνες φωνές που ακούει+αν δεν τα πει στον κανακάρη της σε ποιόν θα τα πει;;;

(προς κατανόηση του άνωθεν πονήματος λέω: εγώ είμαι Τοξότης στο ζώδιο+τον ωροσκόπο+οι γονείς μου Ζυγοί, η μητέρα μου του Σεπτέμβρη+ο πατέρας μου του Οκτώβρη- κόπηκες μωρό μου;)

Υ.Γ. Ή γράφω Ή δεν γράφω! ΧΑ! όχι παίζουμε!!!

+ενώ τόσα χρόνια δεν με ενδιέφερε μα καθόλου το αν ο μήνας είναι καλοκαίρι, φέτος έχω πάθει κάτι με όλο αυτό το summer mood.
Θες γιατί περνά ο καιρός+δεν καταλαβαίνω πότε πέρασε; (έχω μείνει ακόμη με την εντύπωση ότι όπου νάναι θα έρθει το Πάσχα),

θες γιατί πλησιάζω τα 35 (του χρόνου)+ακούω+διαβάζω για διακοπές που εγώ λόγω δουλειάς μπορώ μόνο να ακούω+να διαβάζω γι' αυτές;

Αλλά...

Γιατί όλοι είναι πιο μαυρισμένοι από εμένα;

Γιατί με ενοχλεί που όλοι πάνε για μπάνιο+εγώ λόγω δουλειάς όχι; (σκέψου να μην έμενα στα νότια προάστεια!!! Πάντως δεν έχω παράπονο, τη θάλασσα τη βλέπω το πρωί πριν φύγω για τη δουλειά)

Ρε γαμώτο, νιώθω ότι στα 34 μου είμαι μεγάλος πια για να ανέχομαι πράγματα+καταστάσεις που μου έχουν επιβληθεί!!!