Τις τελευταίες μέρες, κυρίως λόγω της ζέστης, σκεφτόμουν ότι αφού μένω που μένω στα Νότια προάστια της Αθήνας+αφού έχω που έχω χρόνο σχεδόν όλα τα πρωινά τις καθημερινές θα μπορούσα να πάω για κανένα μπανάκι στη θάλασσα (γιατί για το Σ/Κ ούτε λόγος, εγώ+η μισή Αθήνα παρέα. +λέω η μισή γιατί η υπόλοιπη είναι στις ανατολικές παραλίες!)

Το πρόβλημα που προκύπτει είναι ότι δεν θέλω να πηγαίνω για μπάνιο με το ρολόι στο χέρι.

Δηλαδή, δεν μου αρέσει να μπαίνω στη θάλασσα+να πρέπει να είμαι με τη σκέψη ότι πρέπει να βγω εν καιρό για να προλάβω να στεγνώσω, αφού κάνω ντους να φύγει το αλάτι από πάνω μου, να πάω σπίτι, να κάνω ντους (κανονικό με τα σαμπουάν του, τα shower gel του κ.λ.π.), να φάω ένα πιάτο φαί+να είμαι κατά τις 16.00 με 16.30 στη δουλειά. (Όχι δεν είμαι νυχτοφύλακας, πρακτορείο ΟΠΑΠ έχω. Ξέρω, ξέρω! Θα πείτε τώρα ότι υπάρχουν άλλοι πράκτορες που είναι κάθε μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ σερί+ότι δεν δικαιούμαι να γκρινιάζω. Άδικο δεν έχετε!)

Στο θέμα μας τώρα:

+άντε+πήγα!

+άντε+συμβιβάζομαι με το άγχος του ρολογιού (κομματάκι αδύνατον αλλά, 4the sake of the argument, ας πούμε ότι συμβιβάζομαι), που να πας για μια (οργανωμένη όμως έτσι;) βουτιά+να φύγεις;

Στις πλαζ της Βούλας, στα Αστέρια, στη Βουλιαγμένη, στον Αστέρα+στη Βάρκιζα πρέπει να πληρώσεις είσοδο (+εντάξει να την πληρώσω αλλά όχι για να πάω στις 10.00+ να φύγω 2-3 ώρες μετά με το άγχος αν θα προλάβω. Να το ευχαριστηθώ βρε παιδί μου, να λιαστώ στη ξαπλώστρα -ή όχι, δεν με χαλάει+να απλώσω πετσέτα στη άμμο-, να πιω την παγωμένη μπυρίτσα μου, να πιω+το daquiri ή τη μαργαρίτα μου μετά, να είναι ανθρώπινα τέλος πάντων).

Στις ελεύθερες παραλίες πας+δεν ξέρεις πάνω σε τι θα απλώσεις την πετσέτα σου.
Σε πέτρες θα είναι; σε πίσσα; σε σκουπίδια; σε αποτσίγαρα (τώρα αυτά τα δύο τα σκέφτομαι+εξοργίζομαι! Γιατί ρε μεγάλε πετάς τη γόπα+το σκουπίδι σου στο μεγάλο τασάκι; εγώ δηλαδή που τις δικές μου τις γόπες+τα σκουπίδια μου τα έχω μαζεμένα+τα πετάω στον κάδο όταν φεύγω είμαι κορόιδο; Αυτό, αν υπάρχει κάδος, γιατί αν δεν υπάρχει τα έχω στο αμάξι μέχρι να βρω).


Αφήστε δε το άλλο, πιτσιρικοπαρέες που παίζουν με νεροπίστολα μεγάλης εμβέλειας,

ρακέτες με το κλασσικό τακ-τακ +ενίοτε φλαπ αν είναι βρεγμένο το μπαλάκι,

γονείς στο ρεπό τους με παιδάκια (καλά, εντάξει, αυτό είναι σχεδόν παντού - εξακρίβωση: έχετε προσέξει ότι τη σήμερον ημέρα τα ζευγάρια παντρεύονται+γίνονται γονείς σε όλο+ποιο μικρή ηλικία; Τι έγινε ρε παιδιά; ιός είναι; - ),

ηλικιωμένους/νες που τους/τις βλέπεις+δεν ξέρεις αν θα πρέπει να πανικοβληθείς για πνιγμό τώρα που είναι εκτός θάλασσας ή μετά που θα είναι εντός θάλασσας (+τελικά σου βάζουν τα γυαλιά αφού αποδεικνύονται κλάσεις ανώτεροι κολυμβητές από εσένα γιατί ε! όσο νά' ναι, έχουν φάει τη θάλασσα με το κουτάλι.
Ξέχωρα όμως τώρα από τη πλάκα, όταν τους βλέπω τους χαίρομαι αυτούς τους ανθρώπους! Μπράβο τους που ζούνε την κάθε μέρα τους όσο πιο γεμάτη μπορούν+δεν κάθονται σε 4 τοίχους να μιζεριάζουν+να γίνονται βάρος στα παιδιά τους+στους άλλους!!!)

Συν τις άλλοις, να πάω μόνος μου, να μη μπορώ να απομακρυνθώ γιατί θα πρέπει όταν μπαίνω στο νερό να έχω+το 1 μάτι στα πράγματα, (κινητό, κλειδιά αυτοκινήτου, ρούχα, backpack, πετσέτα remember?), να μη μπορώ να ευχαριστηθώ τελικά τη θάλασσα, ε! Όχι! Συγνώμη αλλά 1000 φορές να ξυπνήσω αργά στο σπίτι μου με το κλιματιστικό+την ηρεμία μου παρά όλο αυτό το τουρλουμπούκι!

Γι' αυτούς τους λόγους (+άλλους που δεν μου έρχονται αυτή τη στιγμή -όποιος βρει+άλλους παρακαλώ να συμπληρώσει-) όποτε μου έρχεται η ιδέα του πρωινού μπάνιου τις καθημερινές στη θάλασσα μου φεύγει πριν καν ακουμπήσει!

Τώρα, το ξέρω ότι θα με πείτε μίζερο, παράξενο, ιδιότροπο, περίεργο κ.λ.π. αλλά έτσι είμαι.
Τη θάλασσα θέλω να τη χαρώ με τον ήλιο, το άραγμα, τη χαλαρότητα+την ανεμελιά της.



Υ.Γ. Τώρα που το διάβασα ξανά, πολλά πράγματα θίγονται σε αυτή τη δημοσίευση (+εννοώ αυτά μέσα στις παρενθέσεις, σα να κάνω σχόλια στον εαυτό μου, δεν είναι; :-))