... θερινής ραστώνης+μιας+προέκυψε μια κενή εβδομάδα λέω να πάω να ξεκουραστώ.
Από το δωμάτιο που θα μένω:
αριστερά θα βλέπω αυτό,
ευθεία μπροστά θα βλέπω αυτό,
δεξιά θα βλέπω αυτό,
+τελείως δεξιά θα βλέπω αυτό,
Όσο για το που θα βρέξω τα μπρατσάκια+τη κουλούρα μου με το κεφάλι του παπιού:
Εδώ θα είναι το ευθεία μπροστά,
+αυτό το δεξιά του,
+αυτή έτσι θα είναι ο ήλιος όταν θα δύει,
Τα Σ/Κ τον έχω στο πρακτορείο συνεχόμενα από τις 10 το πρωί, θα φύγει στις 21.00 μετά+την τελευταία κλήρωση του ΚΙΝΟ. +αύριο το ίδιο. +σχεδόν κάθε μέρα το ίδιο.
Εννοείται βέβαια ότι ΠΑΛΙ δεν έχουμε δελτία+τα περνάμε όλα από την touch screen μηχανή που εκτυπώνει δελτία σε θερμικό χαρτί.
Δεν έχει βάλει γλώσσα μέσα+είναι+εριστικός!
Ζητάει τη βοήθεια από τα θεία+με έχει φέρει κοντά στα όρια χειροδικίας παρά τις παρατηρήσεις που του έχω κάνει!
Γκρινιάζει από το πρωί σε εξοργιστικό σημείο, χειρότερα+από κρεβατομουρμούρα (τουλάχιστον εκεί πέφτει ένα φίκι-φίκι+το βουλώνουν)
Σηκώνεται κάθε 2 με 3 λεπτά για να ρίξει πάνω από 5 δελτία τη φορά των οποίων τα νούμερα τα λέει μέσα από τα δόντια του+δεν τον ακούς. Τα περισσότερα είναι των 0,50€
Δεν ενδιαφέρετε για το αν ρίχνω αλλουνού δελτία, στα παλιά του τα παπούτσια!
Μου έχει καταθέσει τη σύνταξη του, το επίδομα του, τα λεφτά που σίγουρα έχει δανειστεί για να παίξει.
Δεν έχει κερδίσει τίποτα παρά μόνο μικροποσά, το μεγαλύτερο στα 50€.
Δεν κοιτά τα δελτία που έχει ρίξει γιατί σκέφτεται τα επόμενα νούμερα που θα παίξει με αποτέλεσμα να μη ξέρει τι έχει παίξει ήδη+να μου δίνει να τσεκάρω δελτία που δεν κερδίζουν.
Ο κάθε πάκος δελτία που μου δίνει ανταγωνίζεται άνετα το πάχος μιας Κυριακάτικης εφημερίδας, μαζί με τα ένθετα!
Για κάθε δελτίο που περνάω στη μηχανή, χρεώνομαι στον ΟΤΕ. Οι μηχανές είναι συνδεδεμένες με τηλεφωνική γραμμή, μπορεί να μην είναι η χρέωση μιας απλής κλήσης αλλά δεν παύει να με χρεώνει.
Με εξοργίζει ο τρόπος του, ο χαρακτήρας του, η παρουσία του+το ίδιο+τους άλλους παίκτες.
Είναι εθισμένος+μου γυρίζει τα άντερα το γεγονός.
Μου κάνει ένα πρακτορείο μπουρδέλο με τα σκουπίδια του+κυρίως τη στάχτη του που τη βρίσκεις παντού εκτός από το τασάκι.
Κάνει συνέχεια αυτό το χαρακτηριστικό ήχο σαν να επρόκειτο να ρίξει ροχάλα παρά το γεγονός ότι του έχουν κάνει όλοι παρατήρηση ότι τους αηδιάζει. Μου γυρίζει τα άντερα+αυτό. Κάποια στιγμή στις αρχές μάλιστα με έστειλε τουαλέτα+τα έβγαλα από την αηδία που ένιωσα. Το ίδιο πάθανε+κάποιοι άλλοι.
Τον έχω ανάγκη γιατί είναι κάθε μέρα εδώ όταν έχει λεφτά+παίζει πολλά!
Τον βλέπω πια σαν κινούμενο Ευρώ εθισμένο στο τζόγο.
Δεν μπορώ να τον δω σαν συν-άνθρωπο!
Μου προκαλεί πονοκέφαλο όταν είναι στο πρακτορείο.
Δεν μπορώ να τον σταματήσω από το να παίζει γιατί θα πάει αλλού+μεταξύ μας, προτιμώ να του τα φάω εγώ παρά κάποιος άλλος.
Γιατί δεν τον μαζεύει η οικογένεια του;
Έχω πρόβλημα; είμαι υλιστής+μισάνθρωπος; έγινα αυτό που μισούσα;
... μετά από μια τέτοια συναυλία όπως η χθεσινή του George Michael στο ΟΑΚΑ να πρέπει να ξυπνήσεις το πρωί+να ασχοληθείς με οτιδήποτε υλιστικό, όπως εγώ στο πρακτορείο.
Ήταν τέτοια η αίσθηση+το συναίσθημα που σου μετέδιδε+τόση η διασκέδαση που το μόνο που θα έπρεπε να κάνει κάποιος ακριβώς μετά θα ήταν να κοιμηθεί+να ξυπνήσει σε διακοπές.
Να έχει το χρόνο να καταλάβει το μέγεθος+τη δύναμη του συγκεκριμένου live.
Απτόητος πάνω στη σκηνή, ακούραστος! Ένας+μόνο άνθρωπος να γεμίζει μια τεράστια σκηνή, να κάνει το κόσμο να πάλετε στον κάθε στίχο+στη κάθε νότα, να παίζει με όλους, σαν να συμμετέχει+ο ίδιος στο κοινό+παράλληλα να είναι+ο αρχηγός του πλήθους.
Να απολαμβάνει τον ενθουσιασμό του κόσμου για το πρόσωπο του+να ενθουσιάζεται σαν να μην το έχει ξαναζήσει.
25 χρόνια πορείας μπορεί να μην είναι αρκετά στη μουσική βιομηχανία όταν, ας πούμε, υπάρχουν οι Stones, που μετράνε αρκετές περισσότερες δεκαετίες, αλλά σίγουρα είναι αρκετά όταν η καταξίωση+η αποδοχή του κόσμου είναι τέτοια που ακόμη+μετά από 15 χρόνια απουσίας από τα live+μόνη παρουσία κάποια cd singles+studio albums όλα να γίνονται τεράστιες παγκόσμιες επιτυχίες εντός 24ώρου!
+είναι καταξίωση η αποδοχή του κόσμου στο πρόσωπο ενός ανθρώπου που ζει μια "αμφιλεγόμενη" από το νορμάλ+το "κανονικό"+το κοινωνικά αποδεκτό (my ass, μη χέσω!!!) ζωή+αφιερώνει ένα τραγούδι στον άντρα της ζωής του (Amazing), τον οποίο ονοματίζει κιόλας μπροστά σε ένα πλήθος που ενθουσιάζεται τόσο που άλλο δεν πάει.
+όχι, το στάδιο δεν ήταν γεμάτο τρελές αδερφές με σπάσιμο στο χέρι+κούνημα στο περπάτημα. +όχι δεν ήταν γεμάτο μικρά που έχουν το ακαταλόγιστο.
Το στάδιο ήταν γεμάτο από ανθρώπους που μεγάλωσαν, χόρεψαν, ένιωσαν, έζησαν τις ιδιαίτερες στιγμές τους με αυτά τα ακούσματα, από γονείς που ήρθαν με τα πιτσιρίκια τους που δεν σταμάτησαν να χορεύουν+να χοροπηδάνε ούτε στιγμή (+όλοι ξέρουμε πόσο αυστηροί κριτές μπορούν να γίνουν τα πιτσιρίκια όταν κάτι δεν τους αρέσει!).
Πιτσιρίκια που ακόμη+στο διάλειμμα τραγούδαγαν τα τραγούδια στα δικά τους πιτσιρικο-άγγλικα+μουρμουρίζαν τις μελωδίες κάνοντας τις δικές τους με το δικό τους ιδιαίτερο+μαγικό τρόπο.
Το στάδιο είχε+ανθρώπους που μεγάλωσαν τη δεκαετία του '60, με όλη αυτή τη μουσική έκρηξη εκείνης της εποχής, +που ξέρουν να εκτιμούν έναν καλλιτέχνη για το έργο του+για το θάρρος της γνώμης του.
Δεν είναι+λίγο να τραγουδάς+να σατιρίζεις τόσο τη χώρα που σε μεγάλωσε+σε ανέθρεψε όσο+τη χώρα που θεωρείται παγκόσμιος ηγεμώνας (my ass, μη χέσω!!!) με φουσκωμένα μπαλόνια στη μορφή του πλανητάρχη με τη Βρετανία σε μορφή σκύλου να του κάνει στοματικό έρωτα στο shoot the dog η μια περίπτωση+τον πλανητάρχη ως Άγαλμα της Ελευθερίας με ένα πιστόλι έτοιμο να εκτοξεύσει έναν πύραυλο στο freedom στην άλλη περίπτωση.
Όπως δεν είναι+λίγο να μετατρέπεις ένα ακροατήριο σε μεγάφωνο που φωνάζει για ελευθερία+κοινωνική ισότητα.
+όλα αυτά τα είδα στο άνω διάζωμα που ήμουν, στην αρένα που είχα στα πόδια μου, στον κόσμο μέσα+έξω από το στάδιο όταν έφτασα 2 ώρες νωρίτερα+βόλταρα, στο πάρκινγκ όταν πάρκαρα+όταν ξεπάρκαρα+φυσικά κατά τη διάρκεια του live.
Εξαιρετικός, ακούραστος, άμεσος, εγκάρδιος, ανοιχτός στην αγάπη του κόσμου+ανταποδοτικός!
Thank U George 4 Coming 2 Athens+Thank You 4 The Amazing Show.
Μακάρι να δοθεί η ευκαιρία+σε άλλους μεγάλους καλλιτέχνες να έρθουν στην Ελλάδα. Δεν είμαστε μακριά, είμαστε στο σταυροδρόμι των πολιτισμών.
Υ.Γ. Αυτά τα λίγα για χθες, γιατί αν συνεχίσω δεν θα σταματήσω. Κάθε φράση θυμίζει+κάτι άλλο από τη συναυλία.
Υ.Γ. 2 +μετά από όλα αυτά χθες το βράδυ ήρθες τώρα να σου χτυπήσω 2 δελτία των 50 λεπτών με την ελπίδα ότι θα πιάσεις το 12 στα 12;;; Άντε+γαμήσου+εσύ+το δελτίο σου!
Υ.Γ. 3 +όχι δεν τράβηξα φωτογραφίες, δεν είναι δυνατόν να αποτυπωθούν όλα αυτά σε μερικά πίξελς μιας ψηφιακής μηχανής.
Το τελευταίο διάστημα παρατηρώ μεγάλες+συχνές μεταπτώσεις στη ψυχολογία ανθρώπων, τόσο εμένα+φίλων, γνωστών, όσο+εντός βλογόσφαιρας, αλλά προς το αρνητικό του. Γιατί αυτό άραγε;
Καταλαβαίνω τις περιόδους της Άνοιξης+του Φθινοπώρου σαν μεταβατικές περιόδους με μεγάλες+συχνές συναισθηματικές διακυμάνσεις (τουλάχιστον έτσι έχω συνηθίσει να βλέπω εμένα+τον κόσμο κοντά 34 χρόνια τώρα) αλλά να έχει φτάσει ο Ιούλιος στα μέσα του προς τέλη+να υπάρχουν γύρω μου τόσο μεγάλες συναισθηματικές αλλαγές από τη μια στιγμή στην άλλη δεν το έχω ξαναζήσει.
+περισσότερο το λέω για εμένα, μήπως μεγαλώνοντας επηρεάζομαι περισσότερο από τον καιρό; το κλίμα; την αντίληψη του τι συμβαίνει γύρω μου; (πάντως, αν πιάσω αυτό+μόνο αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να ξεφύγω από τη μανιοκατάθλιψη με αυτοκτονικές τάσεις!). Το προς τα που βαδίζουμε+γενικά, που θα καταλήξουμε αν συνεχίσουμε έτσι;
Είναι αυτονόητο πως από τη στιγμή που θλίβεσαι, νευριάζεις, οργίζεσαι με κάτι είτε κάνεις κάτι για να το αλλάξεις είτε το προσπερνάς, εφόσον δεν μπορείς να κάνεις τίποτε για να το αλλάξεις. Αλλά μήπως όλο αυτό έχει αρχίσει να μας αλλάζει όλους;
Δεν είμαι άνθρωπος που βλέπει το ποτήρι μισοάδειο, αντιθέτως, είμαι ρεαλιστής, δρω κυρίως βάζοντας τη λογική πριν από το συναίσθημα. Μπορεί, μεν, κάποια στιγμή να πω ένα μικρό λευκό ψεμματάκι που δεν θα έχει κανένα σοβαρό αντίκτυπο αλλά θα το κάνω με καλή καρδιά+ξέροντας ποιος θα είναι ο αντίκτυπος.
Αυτός, λοιπόν, ο τρόπος σκέψης+αυτή η στάση ζωής τις περισσότερες φορές μου δίνει την ευκαιρία να βλέπω τα πράγματα λίγο αποστασιοποιημένος χωρίς να τα αφήνω να με επηρεάζουν άμεσα, αλλά όταν βλέπεις ότι το μεμονωμένο τείνει να γίνει γενικό κάπου διερωτάσαι αν+κατά πόσο η αποστασιοποίηση σε ωφελεί σε κάτι+κατά πόσο σε πάει μπροστά ή σε κρατάει πίσω.
Προσωπικά, πιστεύω πως ο κόσμος γύρω μου αρχίζει να αλλάζει+να καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορούμε πια να κοιτάμε ΜΟΝΟ την πάρτη μας αλλά αρχίζουμε να νοιαζόμαστε+για τον διπλανό μας, τον πλησίον μας, τον απέναντι, τον γείτονα. Εξάλλου, είναι καλύτερο να σου τύχει καλός γείτονας παρά καλός οποιοσδήποτε άλλος (κάπως το λέει η λαϊκή ρήση αλλά δεν μου έρχεται τώρα).
Υ.Γ. (Δεν ξέρω πια που αποσκοπεί αυτό το κείμενο, ξεκίνησα να γράφω πάνω σε μια ιδέα, κάποιες άλλες ήρθαν απανωτά, έλαβα ένα τηλεφώνημα από μια πολύ καλή φίλη ότι έβαλε τη μητέρα της εσπευσμένα στο νοσοκομείο+τις διέγνωσαν τρύπα στη κοιλιά, στο στομάχι, στο παχύ έντερο, δεν πολυκατάλαβα+ότι χειρουργείτε αυτή τη στιγμή+με αποσυντόνισαν.
Αυτό όμως που μπορώ ακόμη με διαύγεια να εκφράσω είναι ότι σιγά-σιγά περνάμε τη γραμμή του "εγώ" +πάμε ακάθεκτοι στη γραμμή του "εμείς".
Ίσως αύριο που θα ξαναδιαβάσω τα γραφόμενα μου να μπορέσω να τα συμπληρώσω, συγνώμη.)
... -το μεγάλο βήμα πριν από την οικοπεδοποίηση
Ο/Η NY ANNA είπε...
... βρίσκεται στον προσοδοφόρο+εποικοδομητικό αντίλογο+όχι στην εξαπόλυση κατηγοριών+απόδοση ευθυνών.
Δεν είναι δικαστική αρχή για να αποδώσει ευθύνες+να επιβάλλει τιμωρίες.
Ας σταματήσουν πια να μας κοροϊδεύουν!
Είναι ντροπή να βγαίνει το κάθε κόμμα+να κατηγορεί την κυβέρνηση (την όποια κυβέρνηση ασκεί την εξουσία, δεν παίζει ρόλο η κομματική τοποθέτηση του καθενός από εμάς) ότι ολιγώρησε, αμέλησε, αδιαφόρησε κ.λ.π. σε σημαντικά εσωτερικά ή εξωτερικά θέματα.
Αφού λοιπόν, κυρίες+κύριοι βουλευτές, βλέπετε ότι κάτι γίνεται λάθος προτείνετε εσείς έναν εναλλακτικό τρόπο αντιμετώπισης+επίλυσης του λάθους. Μη κατηγορείτε χωρίς να μπορείτε να προτείνετε την εναλλαγή.
Ντρέπομαι κυριολεκτικά να διαβάζω εφημερίδες+να παρακολουθώ ειδήσεις που το μόνο που κάνουν είναι να αναφέρουν τις κατηγορίες της "Αντιπολίτευσης" για το τάδε ή το δείνα θέμα.
Πρόσφατο παράδειγμα οι φωτιές στον Υμηττό.
Άρθρο της Ελευθεροτυπίας με ημερομηνία 17/07/07+τίτλο "Πυρά ομαδόν από την αντιπολίτευση".
Είμαι βέβαιος πως αν ψάξω οπουδήποτε στο Ελληνικό διαδίκτυο ένα παρόμοιο άρθρο θα εμφανιστεί+για τη προηγούμενη κυβέρνηση. Λοιπόν, μέχρι πότε θα κατηγορούν ο ένας τον άλλο ότι ολιγώρησε, αμέλησε, αδιαφόρησε κ.λ.π. χωρίς να προτείνουν εναλλακτικό τρόπο αντιμετώπισης;
Δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στις πρόσφατες πυρκαγιές αλλά γενικότερα στο πνεύμα "ωχαδερφισμού" που μας διακατέχει.
Δεν γίνεται πάντα να αποδίδουμε ευθύνες στους άλλους, στον καιρό, στις ιδιαίτερες συνθήκες της περιοχής, στα ξένα συμφέροντα, στον ξένο δάκτυλο+δεν ξέρω+εγώ σε ποιόν άλλο παράγοντα+να καθόμαστε μετά άνετα έχοντας ήσυχη τη συνείδηση μας ότι αποδώσαμε ευθύνες+η δουλεία μας τελείωσε.
ΌΧΙ, δεν τελείωσε!
ΩΧ! αδερφέ, ΝΑΙ, πρέπει να ασχοληθείς παραπάνω για να καλυτερεύσεις τις συνθήκες της ζωής που ζεις, για να κάνεις κάτι παραπάνω για την οικογένεια σου, το σπίτι σου, τους φίλους σου, τον κόσμο γενικότερα.
Όπως είχε πει+ο Μακρυγιάννης "Δεν είμαστε στο εγώ, είμαστε στο εμείς". Όσο+αν γύρω μας φαίνεται το αντίθετο είμαστε όντως στο "εμείς". Πρέπει όλοι να λάβουμε δράση+να σταματήσουμε να κατηγορούμε+να αποδίδουμε ευθύνες. Οι πρώτοι που φταίμε είμαστε οι ίδιοι γιατί αδιαφορούμε. Η αδιαφορία σκοτώνει, είναι γνωστό αυτό.
Ευτυχώς, ο κόσμος έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί κάποια πράγματα+γίνονται προσπάθειες όπως αυτή στο Σύνταγμα για την Πάρνηθα+ο καθαρισμός του Κηφισού. Ελπίζω μόνο όλη αυτή η συνειδητοποίηση να μην είναι προσωρινή, γιατί τώρα έγινε+τώρα μας έτσουξε, αλλά να έχει βάθος χρόνου.
Στο παραπάνω άρθρο της Ελευθεροτυπίας αναφέρετε ότι αντιπροσωπεία κάποιου κόμματος στις αρχές Ιουλίου "είχε κάνει διάβημα στον περιφερειάρχη, επισημαίνοντας τις κρατικές και κυβερνητικές ευθύνες και ζητώντας μέτρα. «Ήρθε η σειρά του Υμηττού να υποστεί τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής, που υλοποιείται τουλάχιστον εδώ και 20 χρόνια από όλες τις κυβερνήσεις», δεν λέω, καλά κάνανε οι άνθρωποι+το κάνανε το διάβημα αλλά...
... ρωτάω εγώ σαν αφελής πολίτης (+απαντώ με ακόμη μεγαλύτερη αφέλεια) :
Άλλη μια φωτιά σήμερα σε κατοικημένη περιοχή της Αθήνας, καίγεται ο Υμηττός από την Καισαριανή μέχρι τον Καρέα, ο καπνός έχει φτάσει στη θάλασσα, τα πυροσβεστικά αεροπλάνα +ελικόπτερα πάνε+έρχονται, η λεωφόρος Καρέα είναι κλειστή+επιπλέον, απειλούνται σπίτια.
Που θα πάει, ρε πούστη μου, αυτό το πράγμα με τις πυρκαγιές κάθε καλοκαίρι;
Δηλαδή, μετά τα δέντρα+τα δάση τι έχει σειρά; Τα διαζώματα με τα φυτά ανάμεσα στις λεωφόρους; τα σπίτια μας; οι κήποι μας; οι γλάστρες στα μπαλκόνια μας; τι;
+εντάξει, η πόλη επεκτείνεται, πρέπει να βρεθεί χώρος για νέα κτίσματα, το καταλαβαίνω. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί πρέπει να καίγεται το σύμπαν.
Δεν έχω ιδέα από αρχιτεκτονική αλλά είναι τόσο δύσκολο να χτίσει κάποιος το ρημαδόσπιτο του έχοντας σεβασμό στη φύση; +το αστείο είναι ότι στο κτίριο σίγουρα θα υπάρχει πρόβλεψη για κήπο. Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να χτίσει κάποιος κάτι+τη φύση που περιβάλει το κτίσμα να την περιλάβει στο οικιστικό του σχέδιο;
Ειλικρινά, εδώ+μέρες θέλω να μπω να γράψω κάτι σε αυτό το διαδικτυακό ημερολόγιο αλλά με το που πάω να γράψω όλο κάτι γίνεται+όλο σταματάω+όταν το ξαναπιάνω έχω ήδη ξεχάσει τι ήθελα να γράψω ευθύς εξ αρχής.
Για τις φωτιές τρέφω δυο διαφορετικά συναισθήματα...
Το ένα είναι της απέραντης θλίψης. Τόσης, που δεν μπορώ να αντιμετωπίσω καν το θέαμα στα -γελοία- δελτία ειδήσεων και πολύ περισσότερο στα καμμένα που περνάω.
Έτσι, ή γυρίζω κανάλι ή απλά ΔΕΝ περνάω. (Στρουθοκάμηλος κοντολογίς)
Το άλλο είναι της απόλυτης οργής. Πως άμα έπιανα στα χέρια μου τον γαμημένο μαλάκα που καίει, είτε επειδή τον βάλανε, είτε επειδή είναι άρρωστος-πυρομανής ή γιατί πετάει το τσιγάρο του αφού πιστεύει πως τα χόρτα είναι τασάκι, θα τον κρέμαγα στην κυριολεξία επιτόπου.
Και μη βιαστείτε να μου την πέσετε οι πολιτικά ορθοί, γιατί ξέρετε κάτι; ΔΕΝ το έχουμε καταλάβει τελικά και τόσο καλά.
Γιατί αυτός που καίει για οποιοδήποτε λόγο, είναι ένας
εν δυνάμει serial killer.
Γιατί καίει το οξυγόνο και τη ζωή μας. Ύπουλα, μακροπρόθεσμα, με λίγα άμεσα συμπτώματα, σαν καρκίνος.
Τον κρεμάω λοιπόν και τελείωσε.
Ή τον αφήνω να σαπίσει στη φυλακή.
Αυτή είναι η άποψή μου.
Sorry, αλλά μου γυρίζει το μάτι.
Είπαμε, δεν μπορώ καν να το αντιμετωπίσω. Χάνω την ψυχραιμία μου. Sorry και πάλι.
Τρίτη, Ιούλιος 17, 2007 5:59:00 μμ